Deze winter ben ik een Mac-fly begonnen! Het ophangen van een voedersilo in de oude meidoornboom was de eerste aanzet. Daarna is het volledig uit de hand gelopen. Vogels van diverse pluimage komen dagelijks hun vette kost bij mij halen. Het menu bestaat uit gemengde zaden, pindakaas, pinda's, mezenbollen en kaaskorstjes. Dat laatste is vooral in trek bij roodborstjes.
De aanvliegroute is niet duidelijk aangegeven. Iedereen vliegt, hipt of kruipt maar wat heen en weer. Dat kruipen doet de boomkruiper en ik ben er best trots op dat hij af en toe te gast is in mijn Mac-fly.
Het maakt ook niet zo veel uit, dat iedereen door elkaar vliegt, ze hoeven niet keurig in de rij om de bestelling op te geven, het is een vliegend buffet. Misschien dat het daardoor komt dat er nogal eens ruzie wordt gemaakt. De spreeuwen vechten vooral om de pindakaas. Bij de voedersilo zijn het de mussen, die net zoveel naar elkaar als naar het voer pikken. Het lijken soms net mensen die ook de neiging hebben haantje de voorste te willen zijn.
Sinds kort is het ook mogelijk om te overnachten. In een boom verderop hangt een heuse vogelflat. Drie verdiepingen onder elkaar. Het koolmeesje heeft al eens naar binnen gekeken, ik denk dat hij de eerste huurder is. Hij hoeft pas over een poosje te betalen. Net als alle Mac-fly-klanten trouwens. De betaling geschiedt volgens het principe 'voor wat, hoort wat.'
Ik stel me zo voor dat ik op een mooie lente- of zomeravond buiten zit. Met mijn ogen dicht, genietend van vogelzang. Maar dat is nog niet alles! Zo gauw ik word gestoord door het gezoem van een mug, komt natuurlijk één van mijn klanten, en vreet het irritante muggenbeest op. Dat heb ik ze namelijk beloofd deze winter. Nu de vette hap, straks een stukje vlees. En zo is iedereen gelukkig. Het mes snijdt aan twee kanten.
Met datzelfde mes snijd ik dan ook mijn kropjes sla en andere groenten uit de moestuin. Zonder slakken en ander ongedierte natuurlijk, want ook dat wordt uiteraard netjes opgeruimd voor mij!
En nu maar hopen dat zij zich aan hun deel van de afspraak houden. Maar daar heb ik alle vertrouwen in. Als toetje heb ik ze namelijk kersen beloofd. Als de boom net zo'n goeie oogst geeft als vorig jaar, mogen ze daar lekker van eten. Als ze tenminste beloven dat ze daarna mijn was niet onder schijten.
Ik kijk naar de vogels. Ik let even niet op hun ruzies, want een ander aspect van het vogel-zijn trekt mijn aandacht. Hun onbezorgde 'van-de-hak-op-de-tak' leven lijkt me wel wat. Ze weten dat er morgen ook wel weer wat te eten is in mijn tuin. Ben ik ook zo vol vertrouwen? Weet ik wel dat er morgen ook weer voor mij gezorgd wordt? Volgens de Bijbel is dat de les die we van vogels kunnen leren. Het lijkt erop dat ik die les steeds weer opnieuw moet leren. Maar gelukkig, dank zij mijn Mac-fly, heb ik nu genoeg studiemateriaal. Tegenwoordig komt er vaak genoeg een lesje voorbij vliegen. En ik ben nooit te oud om te leren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten